رابطه بین هوش معنوی و شادکامی و متغیرهای دموگرافیک در پرستاران بیمارستان فاطمه الزهرا و بنت الهدی شهرستان بوشهر

زمینه: هوش معنوی به عنوان ظرفیت انسان برای پرسیدن سئوالات نهایی درباره معنای زندگی و تجربیات هم زمان و ارتباط یکپارچه بین ما و دنیایی که در آن زندگی می کنیم، تعریف شده است و ممکن است بکارگیری آن در زندگی افراد به شادکامی و بهزیستی بینجامد. هدف این مطالعه بررسی رابطه بین هوش معنوی و شادکامی در پرستاران بیمارستان فاطمه الزهرا و بنت الهدی شهرستان بوشهر می باشد. مواد و روش ها: این یک مطالعه مقطعی توصیفی- تحلیلی بود که به طریق روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی، تعداد 125 عدد پرسشنامه در بین پرستارانی که با بیماران ارتباط داشتند توزیع و اطلاعات به روش خودسنجی جمع آوری گردید. پرسشنامه های مورد استفاده شامل؛ 1) پرسشنامه هوش معنوی ناصری، شادکامی اکسفورد و مشخصات دموگرافیک بودند. یافته ها: یافته های پژوهش نشان دادند که بین سه متغیر هوش معنوی و شادکامی یعنی خودآگاهی متعالی (001/0p<) و تجربیات معنوی (000/0p<) و شکیبایی (002/0p<) و همچنین با نمره کل هوش معنوی و شادکامی پرستاران (000/0p<) رابطه معنی دار خطی وجود داشت. از بین مشخصات دموگرافیک مثل سن، جنسیت، وضعیت تأهل، سال های خدمت در شغل پرستاری، نوع مدرک تحصیلی تنها بخش محل کار با مؤلفه سوم هوش معنوی (003/0p<) و شادکامی (008/0p<) رابطه اش معنی داری بود. نتیجه گیری: ارتقاء هوش معنوی پرستاران به آنها کمک می کند به شادکامی پایدارتری دست پیدا کرده و با داشتن یک روحیه شاد، در امر تأمین سلامتی خود و بیماران شان کمک ببشتری نمایند.